De vlucht

Uit, ’De schepelingen van de Selena’. (Mattheus)

zij voorzagen het gevaar in geen hele leven
alles lag uitgespreid tot aan de laatste dag
geen reden doemde op de mensenwegen
dan dagelijks wat opspringend tegenslag

gewoon aan het ondermaans bestaan
als lag dat te glinsteren tot aan het einde
vanwaar niets bedreigde hun begaan
het leek een windloze zee die wat deinde

en met kleine klotsjes branding speelde
dat de altijd uit het hemelsblauwe niemendal
viel en het geheel in duizend stukken deelde
en meesleepte in de onverwachte overval

zij keken nog naar de betonnen gaten
de uitgeschoten kamers als de ogen
die met de hoop en het stof verdwenen
liepen zij over hun verloren eer gebogen

Sofias Reiszenbach

(vertaling, Guido van Geel)