vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Lesuur dertien
Onze professor is een zieke man.
Hij steekt de wasco's net als een pijp
in zijn grijze mond.
Hij illustreert de wiebelende beamer
aan het plafond als een televisie
waarvan de dikke Van Dale
de afstandsbediening is.
Als een enthousiaste student
zijn hand hoog houdt
in de atmosfeer
duidt hij hem niet aan
maar dan schudt hij de luie leerling
wakker van de natte dromen.
Om wraak te nemen
onderbreken we hem altijd
telkens weer als hij
een retorische vraag stelt
en wij antwoorden.
Reacties op ‘Lesuur dertien’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!