WAT ZULLEN WE ETEN?

WAT ZULLEN WE ETEN?

Soms, nu en dan, meestal even na vijven
Doen ijselijke kreten eenieder verstijven
Zij worden geslaakt door mevrouw Van der Vleeten
Die jammert: "Wat moeten we nou weer 's eten?!
Spinazie dat hebben we woensdag gehad
En die bloemkool met kaassaus die ben ik nu zat!"

"Ik mag het elke dag maar weer verzinnen
En juist nu vandaag schiet me niets meer te binnen
Misschien coq au vin met gepofte kastanjes
Of Eisbein mit Wurst en aardappelfranjes?
Hanepoepstippels of zuur uit het vat
Ik weet het niet meer, zeggen jullie eens wat!"

Mijnheer Van der Vleeten begon vreselijk te zweten
En dacht heel diep na wat ze zouden gaan eten
Pepijn en Marietje die dachten voor twee
En de hond en de kat, die dachten ook mee
Maar hoe diep ze ook dachten: tot hun grote verdriet
Iets eetbaars bedenken dat konden ze niet

De spanning die steeg tot een hoogtepunt
Zoals je misschien wel begrijpen kunt
Angstig keek ieder een ander aan
Moest men het eten maar overslaan?
Met krakende hersenen bleef men aan 't zoeken
Toen zei kleine Kees opeens: "Pannekoeken!"

De gezichten klaarden plotseling op
Natuurlijk, dat was het, helemaal top!
Mevrouw Van der Vleeten ging de koekenpan pakken
En sloeg daarna snel en voortvarend aan 't bakken
De stapel die toen op de eettafel stond
Verdween later vlug weer in ieders mond


En zo was de rust dus weergekeerd
Maar om de paar weken dan gaat het verkeerd
Dan klinken opnieuw weer die ijselijke kreten
Die worden geslaakt door mevrouw Van der Vleeten:
"Och jee, Lieve Heer, ik zou echt niet weten
Wat we in Godsnaam vandaag moeten eten!"