vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
emoties
soms ben ik me zelf kwijt en verdwaal ik in mijn eigen gedachtes
soms ben ik bang om het slechtste te zijn wat men is overkomen
vraag ik me af of ik ooit serieus wordt genomen
ik sta te schreeuwen om hulp, maar niemand lijkt me te horen
ze zijn t zat om mijn eindeloze emoties aan te horen
verdwaalt en alleen in mij hoofd probeer ik een weg te vinden
een weg die mij lijd naar geluk
maar het licht die ik zoek lijd alleen maar naar ongeluk
ik heb te lang geschreeuwd nu ben ik mijn stem kwijt
en ik verwijt het me zelf
verloren in de wereld op zoek naar antwoorden
antwoorden die mijn pijn verzachten
wat kan ik nog verwachten?
Reacties op ‘emoties’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!