vorige gedicht
vorige gedicht
een schemerige avond (4)
2/2/2016
gevangen in je blik
die niets zei
maar alles vertelde
van verre exotische oorden
zo dichtbij
als een seconde kon tellen
een magisch moment
in warmte gedrenkt
die de bron in de savanne herkent
als een rustig punt
van opgeborgen hoop
verloren en toch niet
in nietszeggende woorden
echter zichzelf herkennend
zoals een ochtend
na een nacht
die telang duurde ...
een schemerige avond
ergens in de Toekomst
van -dit- moment
terwijl enkel iedereen de kilte herkent
was het slechts
een tijdelijke bewoner
en toch meer dan dat ...
maar wie - zou zien
wat zich -ook-
achter de horizon verbergt
Reacties op ‘een schemerige avond (4)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!