vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
ijsglas
het venster in grillig ijs gevangen
verdoezelt mijn zicht
het antiek geworden glas
versplintert het licht
boomsilhouetten spoken
achter mijn koele paravent
ik dagdroom doorheen het bos
zie de bomen niet meer
langzaam kom ik van het aardse los
ik wil vliegen als Icaros
naar oneindige verten
mijn wasgelijmde vleugels
dragen mij naar concerten
ik los de teugels…
05/02/2016
fets
Reacties op ‘ijsglas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!