De littekens

Uit, ‘De schepelingen van de Selena’(Bartholomeus)

Met alle winden waaiden het gulden vacht
geen haar bleef te krenken achter
om hem te beschutten tegen de zilver nacht
op zijn reis in de steenwoestijn

Diep in het achterland overleefde zijn boodschap
de tijd tot de driemasters zijn kusten vonden
bevracht met het zout voor zijn gestroopte wonden
die in zijn verre lot beschoren lagen

Op de kade stapelden ze hun last vol onbegrip
om hun verworden leer gestreng te gaan venten
geen liefde was bestand tegen het gekrookte riet
in het land dat duizend goden hun levens liet

Guido van Geel