Schelpenstrand
Al vraag je om hulp, maar er is niemand die komt helpen
Loop dan naar t strand, het strand van steen en schelpen
Deel je zorgen met de zee, en de wind die neemt ze mee
Vertel je angsten aan t water, en laat ze gaan, laat ze vrij
Die gedachtes die je onzeker maken, die spoelen mee met het getij
Niks is zo moeilijk als er over praten, maar als je het doet dan lucht het op
De zee zal je er niet om haten, die geeft je niet zomaar op je kop
Voel je het water in je branden, laat het dan stromen je verdriet
Ook al vloeit het zand soms door je handen, en is er niemand die dat ziet
Geef niet op, en blijf proberen, van elke fout kan je weer leren
Fluister maar zachtjes over de duinen, er is altijd iemand die je hoort
Wees niet bang om te vertellen, waar je je al zolang aan stoort
Soms kan t wel heel donker lijken, maar toch schijnt er ergens licht
Alleen zal je die niet zien, met je ogen dicht
Open dus je ogen, en zie de maan die naar je kijkt
Draai je om en kijk naar boven, daar is iemand die zijn hand uit rijkt
Pak m vast, en voel de liefde, die je zo mist in je leven
Want er is altijd iemand, die je weer kracht zal geven
Reacties op ‘Schelpenstrand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!