vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stilte
Zeg niet wat onzegbaar blijft,
Raak me aan met tere handen.
Laat die onuitspreeklijkheid
Niet in ijdel woord verzanden.
Laat het wonder niet verbleken
In de schijn der werklijkheid.
Laat geen stil gezwegen teken
In geschal van klanken breken.
Laat de liefde enkel spreken
In de taal der tweezaamheid.
Ingezonden door
Geplaatst op
25-02-2016
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Huwelijk Liefde Samenzijn Taal VerbondenheidReacties op ‘Stilte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!