vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Toen ik dat vergat
hoor mezelf sloffen
maar weet niet meer
waarvan en wanneer
ik ben vertrokken
voel warm hout
mijn vingers kennen
nog de nerven in
jaarringen gebouwd
zij volgen hun lijnen
ooit heb ik geweten
hoe alle soorten
toen hebben geheten
ik lach stil
zonder herinnering
mijn handen weten
hoe vroeger alles ging
ik mag niet pluizen
zeggen de tehuizen
maar mijn vingers
doen hun eigen ding
lang was ik opstandig
over het vele niet meer weten
pas toen ik dat vergat
wist ik dat ik alzheimer had
wil melker
08/03/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Toen ik dat vergat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!