vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
In gestrekte draf
natuurlijk
wil ik geen wereld
met kaboutergespuis
of de smidse
en kobolden achter
hun machinegeruis
wel een jonge
schone fee die eenzaam
in de hoge toren huist
moederziel alleen
haar nachten weent
gespeend van lief en thuis
dan gaat mijn witte
paard al in gestrekte draf
op het tere wezen af
ik glimlach superieur
zet mijn ladder bij de deur
en breng haar een aubade
wij zijn samen weggegaan
het open raam bewijst
dat dromen echt bestaan
wil melker
09/03/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘In gestrekte draf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!