de zwerver

Leeg staart de zwerver naar zijn blikje pas geopende schültenbrau,
Nog een keer met door weer en wind geteisterde handen het vettige haar goed leggend,
Nog een keer met vertedering kijkend naar zijn trouwe, met luizen doorspekte viervoeter,
Starend naar het volk om zich heen. Mensen met een doel, een machine, een radarwerk,
een vluchtig, irreëel bewegend flikkerend scotoom
Als een tekenfilm frame voor frame aan hem voorbijgaand.
Mensen waardevoller dan hem, mensen intelligenter dan hem, mensen met meer liefde dan hem
Mensen met een leven vol drama en spanning, mensen voor wie nooit de tv aan moet
Nog een keer lurken en dan is het weer wat sneller voorbij
Maar niet al te snel want zijn doel is net als ieder ander een leven in het teken van pijn