Godstriest

We kussen stiekem
achter nummerloze huizen
enkel de postbus is een getuige
in haar schuilt een
verkreukte brief.

De lippen laten echo's
van gevaar achter
kogels die we schieten
tegen het geloof
drijven nog steeds centimeters
verder op de bodem van ons hart.

De hersenen vertellen
waargebeurde verhalen
hoe we niet meer thuis kunnen horen
omdat we simpel van iemand houden
het hart vertelt voor het slapen gaan
een sprookje met gevaarlijke
en erotische tinten
wanneer we telkens weer
met gesloten ogen hopen dat
onmogelijk ooit op een dag
mogelijk zou worden.