Lichtpuntje
Het leven is heel soms zo raar,
maar toch is het blijkbaar waar
Zo eeuwig zwart als de eeuwigheid kan zijn,
is er heel soms een moment zonder pijn
Een moment van even stabiel zijn,
duurt maar heel even en gaat snel over in uitgesproken pijn
Mensen zeggen altijd dat ik enthousiast, sociaal en gezellig ben,
maar wel met rustige uitstraling, wat bedoelen ze daar dan mee?
Is dat misschien de reden dat ik geen vrienden heb,
ik houd namelijk wel van een beetje geklep
Wat is het toch dat mensen op afstand houdt,
voelen mensen door mijn onzekerheid zich niet vertrouwd?
Of ZIJN mensen zo tegen me, omdat ik het BEN
Ineens een lichtpuntje voelt dan zo gemeen en raar
Reacties op ‘Lichtpuntje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!