Tranendal

Zoveel tranen, vloeiend naar beneden
Eensklaps ontsprongen, moe gestreden
Vochtig, met de zwaartekracht gezakt
Enkele momenten, te stevig aangepakt
Nu de zon zich met het verdampen bemoeit
Trekt de hemel open, zelfzekerheid groeit
Intieme plekken veel warmte toegediend
Ego herademd, opnieuw de dikste vriend
Nacht kan weer z’n sterren uitstallen
Donker druipt af, het licht kan binnenvallen
Rustig kabbelt leven naar de brede stroom
Ideeën op de oever, een dampende droom
Elke druppel verandert zacht in stoom