Onze wereld

De lucht, de sterren, de zon en de maan
Zonder hen kunnen we niet bestaan,
Zo ver weg van onze aarde,
Maar voor ons mensen van grote waarde,
Geen dag gaat voorbij dat ik niet naar ze kijk,
Al loop ik savonds langs de dijk,
Wordt mijn pad verlicht door de maneschijn,
En de hemelsblauwe lucht zal er ook altijd zijn,
De sterren die fonkelen diep in de nacht,
Ze schijnen zo vel met al hun kracht,
Overdag schijnt de zon soms van achter een wolk,
Maar toch geeft ie zijn liefde aan het volk,
Wij mensen hier beneden zo klein en zo nietig,
Soms maakt het me zo intens verdrietig,
Dat niet iedereen gewoon houdt van elkaar,
Want eigenlijk is dat toch best wel raar,
We delen zo'n mooie wereld samen,
En dat zal iedereen toch beamen,
Maar niemand die ziet hoe mooi we allemaal zijn,
Waarom doen we een ander toch zo vaak pijn,
Ik zal het nooit begrijpen waarom het zo is,
De liefde voor elkaar is wat ik soms zo mis,
Wat zou het toch mooi zijn als we stoppen met haten,
En gewoon eens met elkaar zouden praten,
En samen genieten van wat we allemaal delen,
En in plaats van ruzie te maken met elkaar zouden spelen,
Wat zou het toch mooi kunnen zijn,
Zonder oorlog en zonder pijn,
Ik hoop dat die dag ooit mag komen,
Maar tot die tijd kan ik er alleen maar van dromen!