Hemelruim

Zoals we praten, de hele nacht,
zo heb ik je bedacht.
Je lacht, strekt je armen naar me uit,
vertelt me wat ik morgen weer vergeet.
Steeds weer blijf je mij vooruit,
zoals je altijd deed.

Wat ik heel graag wil geloven,
daarmee houd ik je in stand.
Jij kijkt niet terug, je staat erboven,
de wereld in je hand.

Zoals wij lopen, hand in hand,
zo houd ik je in stand.
Zachtjes knijp je, streelt mijn duim.
Jouw hart hier in het mijn,
draag ik je door het Hemelruim.
Zo zal het altijd zijn.

In de torens die wolken maken,
kom je weldra als het zonlicht lacht.
Daar licht je alle sterren op.
Dáár, heb ik je bedacht.