Een wolkje
er zijn van die dagen dat ik t even niet meer weet,
dat ik alles wat ik aan me hoofd heb gewoon weg vergeet,
het komt wel weer terug dubbel en dwars,
en dan blijft t niet bij een schop voor me mars,
nee dan komt de kater, de dorst komt pas later,
ik ben geen vis ik zwem niet in water,
ik leef uit de zee,
breng er me geheimen en neem de rest dan weer mee,
gewassen, gezuiverd en puur natuur,
ik ben gewoon het zusje van Tur,
hij helpt me er door heen, als de zoon van Leen,
gelukkig heb ik je voor altijd om me heen,
soms zijn er momenten dat ik je onwijs mis,
maar dan eet ik gewoon lekker een broodje vis,
en denk ik aan toen, toen alles nog kon,
toen alles nog mocht en alles nog zo was als ik gehoopt had dat t altijd zou zijn,
maar alles wat er over blijft is meer dan alleen de pijn,
er is ook de stilte, het geruis en de rust,
en als er een wolkje voorbij komt weet ik dat jij t bent die me zachtjes kust.
Reacties op ‘Een wolkje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!