Er was een een stilte
Er was eens een stilte
De angst voor stilte is misschien wel het meest wezenlijke voor deze tijd
De stilte spreekt zijn eigen taal een taal van weinig woorden,
Deze stilte taal hoort niet bij onze kenniseconomie.
Altijd iets moeten doen of zeggen om maar de stilte te ontlopen.
Het is de kunst om soms iets niet te moeten doen
Sluit u aan bij de bond van ANTI-MOET
De toeleg op de stilte, de leegte, een traagheid die tot een langdurige bewegingsloosheid leidt.
Slow motion in een snelle tijdsgeest.
Dat kan bergen kracht vergen.
Maar zonder die stilte, zonder die leegte, zonder die traagheid, gaan we als mens en als cultuur vroeg of laat gegarandeerd teloor.
Hoeveel stilte, leegte, openheid, vrijheid huist er in mij, in mijn binnenkamer?
Is mijn leven eivol, bomvol, explosief propvol, flitsend, mooi ,top vet
dynamisch etc. etc .natuurlijk allemaal prachtig.
Maar volstrekt onbekwaam tot ontvankelijkheid van stilte.
Reacties op ‘Er was een een stilte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!