Roos voor niemand
Mijn engel
Ik lag vandaag
te liggen, te kijken
een lampje ging aan
een bloedmooie
engel verscheen.
De engel vroeg
of ik wilde praten
een stamelend ja
was alles dat ik
nog kon uitbrengen.
Ze was zo mooi
wapperend blond
tranen van verdriet
mijn engel bleek
stilletjes te schreien.
ze was gebroken
en bleek erg fragiel
leugens en bedrog
hadden mijn mooie
engeltje gebroken.
Stevig hield ik haar
droogde de natte ogen
een troostend woord
verdoofd bekeek ik
mijn engel, radeloos.
Kuste engelenwangen
zoals in `n mooie droom
dood, maar dat is later
Ik zette haar voorzichtig terug
in het voor haar zo veilige later
De Koene Ridder
Reacties op ‘Roos voor niemand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!