1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Warboel

Jaren geleden werd ze verliefd , kortom stapelverliefd.
de kleur van haar ogen en de manier waarop ze lacht waren de dingen waaraan ze meteen ook dacht.
Maar het kon niet zijn,de liefde werd verboden , haar schreeuw werd zelfs niet gehoord door de goden.
De vrouw was getrouwd ze had twee kinds en een man en zij was al bezig met haar doelplan.
Maar de twee vrouwen werden close en liefde werd de diagnose.
Ze gingen in gedachten samen slapen/opstaan en hun leven werd een echte achtbaan.
Ze vochten maar lieten toch hun liefde toe maar om samen te geraken wisten ze nog niet hoe.
De leeftijd daar zat een verschil het is maar leeftijdsverschil. 12 a 13 jaren toch bleven de vlinders paren.
Wat een verschijning zo een verfijning van wat zij wil en geen verdwijning.
Haar lippen werden uiteindelijk gekust heel doelbewust en kreeg daarmee meer levenslust.
Dit gevoel had ze nog nooit ervaren ze moest dit bewaren en afspelen met haar gitaarsnaren.
Ze schreef muziek maar had geen techniek door die liefdesziek.
Babe is het beste die haar ooit kon overkomen
en ze werd volledig aangenomen maar opnieuw kon het niet zijn om de meter op het levenspad lag een mijn.
Terwijl ze haar stevig vast had moest ze gedwongen lossen verloor constant bij het tossen vechtend om op hun pad te blijven crossen.
Die liefde was altijd sterker even gekker , samen de bewerker
maar het kon weer niet zijn opnieuw in het donker , kreunend van de pijn.
Met wapens had ze de oorlog gevochten nam ze zware bochten maar belande telkens in dezelfde tochten.
De liefde van haar leven werd onbereikbaar , ontastbaar zeer moeilijk nog beschikbaar.
Waar ooit spelende kindjes geluid maakte is er nu een pijnlijke stilte en leefde zij verder in kilte
ze viel zo zwaar in de put en belande in de echoput stil buiten maar in haar hoofd hoort zij de kids nog altijd fluiten en blijft de neiging om te gaan kijken buiten. De klanken klinken steeds verder maar op gevoel zit geen begrenzer.
Na lange stilte kwam ze toch terug in haar leven
terwijl ze haar hart al aan een ander had gegeven
ze heeft het een ander aangegeven en was al begonnen aan een ander leven.
Haar hart brak in duizend stukken ze kon voor al die slagen niet bukken al die verloren hoofdstukken in honderd brokstukken.
Maar toen kreeg ze terug hoop communiceren in nood maar werd nooit gehoord.
Ze beseft dat winnen betekend opgeven maar staat bij haar niet ingeschreven
na jaren werd het haar toch gegeven ze kan eindelijk om anderen gaan geven.
Als optie wil ze niet worden gebruikt en nog minder willen misbruikt.
Een jaar geleden werd voor haar leven gevrezen maar gedachten aan haar bracht haar terug tot leven
moet niet vragen hoeveel deze meid voor die vrouw had gegeven.

Hopelijk vind ze ooit de kracht want ze mag niet hopen op aandacht ,dit heeft haar al teveel is de put gebracht.
Maar deze vechter blijft altijd maar hopen , al weet ze dat het is afgelopen het hart slaat niet voor haar open.

Ik zal haar moeten helpen de wonden gaan stelpen en de rozen wegnemen die verwelken.
Nu moet ik nog vriendschap sluiten met mijn hoofd kunnen we samen kijken voor haar verdoof

Groetjes , Het Hart

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Lesbian Liefdesverdriet Verbodenliefde

Reacties op ‘Warboel ’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Warboel