Perfecte sombere zomer
Met de weken groeit de angst, geen onbekende, terugkerend elke zomer,
Hoe dichterbij de warme dagen, de angsten des de groter.
Want ondanks de strijd, die beter gaat, men zal die mening niet delen,
Wanneer zij zien, de sneeën op mijn armen, god dat zijn er velen.
Ik zeg nee tegen de uitnodigingen om mee te gaan zwemmen, met een of andere vage smoes,
Ik loop met lange mouwen, ontwijk de vragende ogen en tot nu toe gaat het goed.
Al zoveel verbeterd maar in deze tijd word ik constant herinnert aan mijn falen,
Die ik oo zo graag wil achterlaten maar die mij elke zomer weer inhalen.
Ik ben haast blij dat de zon nauwelijks schijnt, het sombere weer is perfect,
Ik loop gekleed, alles bedekt maar deze zomer ben ik niet gek.
Reacties op ‘Perfecte sombere zomer’
-
'Ik ben gestigmatiseerd', zei Franciscus en trok een bruin habijt aan en kneep zijn handen dicht.
guido - 15-08-2016 om 20:31
-
Ik begrijp precies hoe je je voelt! Ik ben zelf ook blij met deze 'perfecte sombere zomer'
Special-K-00 - 16-08-2016 om 14:03