Terrorisme
Kon ik maar weer even,
Op schoot zitten,
En me laten vertellen,
Dat de wereld goed is.
Kon ik maar even,
Op schoot zitten,
Lachend naar tekenfilmpjes kijken,
Ook al gaat er in de wereld zoveel mis.
Ik wou dat ik weer even, als een kind,
de straten over kan steken,
En het ontbreken
van besef,
dat er gevaar in de buurt is.
Oke, kinderen zijn nog beperkt, beperkt in het denken en besef,
maar beperkt tot een wereld zonder haat.
Waar mensen geen andere mensen vermoorden,
Waar niet het geloof het verschil maakt.
Maar beperkt, beperkt tot een wereld waar in plaats van schoten, alleen liefde mensen raakt.
Ik wou dat ik mij weer even kon
mengen tussen het tourisme,
zonder bang te zijn
Voor meer slachtoffers van terrorisme.
Kon ik maar weer even,
de straten in Parijs oversteken,
En het ontbreken
van besef,
Dat er gevaar in de buurt is.
Reacties op ‘Terrorisme ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!