Doffe liefdesklanken

Je was nooit iets voor me
enkel de pijn
ik was de tol die jij
liet draaien
ik werd altijd duizelig van je.

Jij was de aankunner
ik de verliezer
jij trainde de armen in elkaar
ik had momenten van zwakte en waanzin
omdat ik dacht op te geven
wat ik tot nu niet deed.

In rollenspellen was er geen score
er was enkel een glas wijn
die we dronken toen we dorst kregen
na lange woorden met intonatie.

Ik speelde vaak slachtoffer
al hield ik zoveel van je
dat het op de duur pijn deed
en je liet de ogen
die je met liefde aankeken
die jij graag zag huilen.

Maar onze liefde was echt
al leed het aan zwakte
zij smaakte de zoetheid
van bloed alsnog van liefdesklanken.