Een klaproos aan de horizon

Liefde.

Ongrijpbaar, onbegrijpelijk,
een wirwar aan gevoelens.
Twijfel, onzekerheid.
Begrijpt ze mijn bedoelen?
Een sprong in het duister,
meegevoerd door de rivier.
De wind, zacht als een fluister,
leidt me ver weg van hier.

Een diepe bron gaat open.
De lang gestopte stroom,
van liefde gaat weer lopen.
Het is net als een boom,
die water krijgt en groeit.
Of als een bloem in 't veld,
die zonlicht ziet en bloeit

Een knop, lang bedekt,
verscholen in een cocon,
van dichtgeklapte bladeren,
onbereikbaar voor de zon.
Straalt nu in volle glorie,
een klaproos aan de horizon.

Kwetsbaar in de wind,
maar met een buigzame steel.
Straks geplukt door een kind,
dat de liefde ook ontdekken wil.