Hoogtepunt

Echtheid, dat landlapje eenvoud op de hoogste top
Essentiële trektocht naar boven, moeizaam bergop
Nostalgisch beekje kabbelt zachtjes naar beneden
Een tedere traan, het zweet opgevangen, altijd gestreden
Noorderwind blaast z'n zuchten tegen de flank
De boomgrens verdwijnt, in de verte duister gejank
Erosie puzzelt met rotsen tot kunstwerken ontstaan
Ruisende wind, neerdalende half-blaadjes vergaan
Tegen de wand is het veilig, schaduw glimlacht tevree
Intiem, strelend onkruid, wandelt nog een tijdje mee
Groen vergrijst, langzaam reizend naar de zon
Zachtjes de wolken raken, daarboven op het balkon
Een hemel vol hebberige gieren drijft jachtig voorbij
Verrassend uitzicht die schone wereld aan m'n zij
Eerlijk, grenzeloos, ver weg van jaloerse mensen
Nog uren nagenieten, ogen gesloten, verder wensen.