Mijn eeuwig kind
Ik ken ondertussen alle sprookjes uit het hoofd
die ik voorlas en jij al sliep
wanneer de prins aan bod kwam.
Hoe je sabbelde aan mijn rechtertepel
en ik zachtjes uit schrik je hoofd vasthield.
Alle tekeningen van je alle nieuwjaarsbrieven
kader ik
hamer ik
koester ik in mijn hart.
Je ogen waren vredeslicht
ik bracht je op de wereld met al mijn liefde
en jij verliet me zonder omkijken.
Ik ga door
met jou altijd in mijn wirwarre gedachten
ik zie je als ik durf te kijken naar de lucht
maar het vraagt moeite.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
30-10-2016
Over dit gedicht
In je leven ben je voor jezelf een raadsel, maar na je dood weet iedereen opeens heel goed hoe je was, hadden ze het je maar eerder verteld
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kind OverlijdenReacties op ‘Mijn eeuwig kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!