De telganger
Uit, ‘Het absurdistisch universum’
de mist hangt slaperig op de gebergten
waar de vileine draak zijn baten telt
in de zeer complexe getallen van zijn jaren
ver te boven waar de limiet eens spleet
verschijnt de nacht met de saxofonist
die zijn weemoed door de dalen roept
in zijn zeer geperste lippen diep verzonken
en ontwaakt het gedrocht uit de arglist
en niets ontkomt zijn priemende pupillen
uit de vuren van de verlaten smidse
ooit gestolen waar de titaan de hamer sloeg
dan de toon op steen die het goud doet trillen.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
16-11-2016
Over dit gedicht
‘De toekomst is in nevelen gehuld’, zei de automobilist en volgde de achterlichten.
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Goud GuidovangeelReacties op ‘De telganger’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!