Gepest
Ik zit in de klas
Ze kijkt weer naar mij
Ik zit in de klas
En doe maar nep-blij
Steeds weer als ik haar naam hoor
Krijgt mijn zelfvertrouwen een klap
Steeds als ik haar naam hoor
word mijn hele lichaam slap
Waarom laat ik niet merken wat ik er van vind
Waarom trek ik niet gewoon een keer m’n bek open
Wat ben ik voor laf kind
Dat zich emotioneel zo laat slopen
Ik durf niet meer naar school
En toch ga ik weer
Bij het horen van haar naam word ik al helemaal dol
Het doet echt steeds meer zeer
Ooit zal ik het niet meer aankunnen
Ik zal dan niet meer gaan
Omdat ik het haar toch niet zou gunnen
Als ik haar zou beginnen te slaan
In mijn hoofd slaat door het denken alles op hol
En toch houd ik het vol
Omdat er vrienden voor me zijn
En die vrienden maken het leven toch wel een beetje fijn
Reacties op ‘Gepest’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!