1001 Gedichten
De vergeefsheid van het verleden
In de wereld een punt een voorstelling
zocht hij altijd al alom de oneindigheden
van horizon naar horizon en veel verder
de gebeurtenissen van het op zich, het ding.
Nooit wist hij te vinden de bestemming
noch mocht hij middelen in de onzekerheden
om van inslag na inslag een patroon te bevroeden,
als een verschenen openbarende hemeling.
Verdwaald in een van ver golvende grasland
hief hij zijn hand voor zijn beide tranende ogen
en hij zag niet de aangetekende kennisgeving,
niet dat alles in goede staat was ontvangen.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
17-01-2017
Over dit gedicht
‘En nu sluit ik jouw poort’, zei de wachter en werd begrepen.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gogol Guidovangeel KafkaReacties op ‘De vergeefsheid van het verleden’
-
Een extra postzegel zou het stuk alleen maar zwaarder maken. Met de laatste regel van dit vers kun je twee kanten op. De klemtoon op 'alles' of op 'ontvangen'. Ik toef nog wat in het golvende grasland en traan tegen de wind. Mooi gedicht, dat meerdere keren gelezen moet worden.
Istvan Koning - 21-01-2017 om 17:13
-
De twee laatste woorden, daar zat ik mee, draaide ik ze om dan liep het beter maar ook te zeker, ik koos voor de twijfel. Op dat grasland zocht Taras Bulba ooit zijn pijpje. Dank voor de mooie reactie
guido - 21-01-2017 om 19:25