vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stilzwijgend grijs
je schemerde
stilzwijgend grijs
alleen je blik
uit vochtige ogen
kleurde zwart wit
schouders
licht gebogen
je zachte stem
sprak over hem met
ondertonen van verdriet
hij was er niet
al maanden geen
bericht en niemand
die ook maar iets van
zijn verblijfplaats wist
na duizend
handen en gezichten
ben jij hier beland
wachtend op zijn eerste
levensteken uit de overkant
wil melker
28/01/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
28-01-2017
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hereniging VluchtelingenReacties op ‘Stilzwijgend grijs’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!