Regendruppels druilen

Regendruppels druilen
en kleven aan de straten.
De stad is leeg , de mensen schuilen.

Lang voordat het licht de dag moet verlaten
spreidt de nacht zijn deken
en houdt de dag het voor bekeken.
Het donker streelt de stad.

In ’t licht van een lantaarn glimmen de kasseien.
Nuru gel druipt van de gevels
en kleeft op de plaveien.
Even is de regen ademloos.
In de stilte tussen licht en duister
klikt een lens recht in de roos.

Dan begint opnieuw
het gordijn te druilen.
Weer kleeft de regen aan de verlaten straten
en gaan de mensen schuilen.