Mijn ouders weten het al

Mijn pa vond dat dichters
een teveel hebben aan emoties.

Op familiefeesten zat iedereen bij mekaar
ik zat boven op mijn kamer
op de schoot van mijn bureaustoel
voor mij de inkt die kronkelde
als een verlorene op het blad.

Mijn ouders waren ook de laatsten
die wisten dat ik poëzie schreef
vooral mijn ma dacht dat ik schriften verzamelde
en dat ze dit onzin vond
want donderdag haalde men papier en karton op.

Ik zei nee ik schrijf poëzie
ze openden hun ogen wijd
tot een straal van twee
mijn pa vond dat ik er ook helemaal niet depressief uit zag.
Ze begrepen nu vanwaar die proppen papier kwamen
die vol gekrabbeld werden en gegooid
om nooit gerecycleerd te worden
ze begrepen nu hoe het kwam dat mijn schoolresultaten terugdeinzden
omdat ik een tekort aan slaap had
midden in de nacht vloeide de inspiratie door mijn hoofd heen
ik lag wakker als een dode vis
mijn pa vond dat dichters
een teveel hebben aan emoties
ik huilde.