Suzanne

Een pop vertelt de waarheid nooit
ze huilt als een kind dat
nog niet ongesteld is
zullen we de dromen aftellen vraagt ze
tot er geen dromen meer over zijn
we gaan naar de plaats om ons te herinneren
waarom we verliefd worden op blauwlopers
waarom deuren die op een kier staan nieuwsgierigheid opwekken.

Ik kocht haar op de Vrijdagsmarkt
tussen antieke spullen waar het stof met open benen lag.

we kijken samen buitenlandse films zonder ondertiteling
eten nooit uit hetzelfde bord
uit schrik dat ze de kers opeet die ik zo graag wou
ze wil me niet teleurstellen.

We kijken terug met een nek van een halve meter
naar de knipsels die lijmen op klei
met theatertickets knutsel ik personages
die voor haar als vrienden zullen zijn
als ik weg ben.