vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ik ben een vergissing
een kamer zonder muren,
een pad zonder eind.
een leven zonder licht,
ik heb geen zicht.
geen helder puntje,
geen vrolijke noot.
een wereld vol oorlog,
een wereld met de dood.
ik kan niet blij zijn,
maar ook niet huilen.
ik heb wel pijn,
maar wat heeft huilen voor zin.
ik kan wel treuren,
maar waarom zal ik zeuren.
ik word wakker elke dag,
al was een bruine appel het laatste wat ik zag.
ik heb al dagen geen eten,
ben ik gewoon stout of zijn ze me vergeten
al dagen knort mijn maag,
maar owee als ik klaag.
ik ben hier niet welkom,
ik ben hier niet blij.
ik ben een vergissing,
is wat mijn vader zei.
Reacties op ‘Ik ben een vergissing’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!