Mijn laatste snik

het is de alleen zijn pijn
die nachts uit schaduw
zijn tanden krijgt

vol venijn aan
zekerheden vreet
als ik zweet van angst

zelfs licht kan niet
verdrijven wat uit donker
naar me toe komt schuiven

een radeloze schreeuw
kan ik totaal verlamd
nog panisch uiten

voor ik wakker schrik
gedesoriënteerd dacht bezig
te zijn aan mijn laatste snik

met bonkend hart wacht ik
de dag maar af want het is fijn
om weer onder de mensen te zijn


wil melker
19/06/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl