vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn laatste snik
het is de alleen zijn pijn
die nachts uit schaduw
zijn tanden krijgt
vol venijn aan
zekerheden vreet
als ik zweet van angst
zelfs licht kan niet
verdrijven wat uit donker
naar me toe komt schuiven
een radeloze schreeuw
kan ik totaal verlamd
nog panisch uiten
voor ik wakker schrik
gedesoriënteerd dacht bezig
te zijn aan mijn laatste snik
met bonkend hart wacht ik
de dag maar af want het is fijn
om weer onder de mensen te zijn
wil melker
19/06/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
19-06-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleenzijn Angst PijnReacties op ‘Mijn laatste snik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!