Wil mijn koffer pakken
Wil mn koffer pakken en vertrekken
laat iedereen nu maar eens verrekken
is het nu zo moeilijk te begrijpen allemaal
ik kan niet meer het is ik baal.
Vechten doe ik al mn hele leven
kan niet meer zit als een gek te beven
waarom moet ik atijd de sterkste zijn
wil nu zwak zijn al doet het pijn.
Huilen schoppen slaan
eens heerlijk te keer gaan
puur en alleen aan mezelf gaan denken
en niet die negatievelingen aandacht schenken.
Ben ik dan toch zo een onmens als men zegt
is dat wat ik verdien in het echt
dacht alles goed te doen er voor een ieder te wezen
geen familie bijna geen vrienden geen boek om te lezen.
Ben zo ontzettend moe van allerlei
voel me al weken helemaal niet meer blij
heb me op de been gehouden
omdat ik nog in het leven vertrouwde.
Wil nu of weg of eeuwig slapen
ben zo moe al weken loop ik te gapen
heb nu al jaren een burn out
nog nooit was mn leven toch zo koud.
Vechten vechten en nog meer vechten
wat is waar ik nog waarde aan moet hechten?
Dacht ik kan het wel allemaal alleen
mijn god ik ben echt niet van steen.
ga slapen met mn trouwe pluche beest
geen zorgen voor wie dit nu leest
morgen zal er weer een nieuwe dag zijn
misschien is die wel weer heel fijn.
Reacties op ‘Wil mijn koffer pakken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!