Pionnen op schaal van Richter

Wat als ik je niet weg kan duwen?
Wat als je rug verandert in beton
en ik nergens meer heen kan

met je grote handen schud je me tot je me gek maakt
ik slaag over ik dobbel als je me loslaat
ik dobbel op het plein van wrange dromen.

Men hoeft niet doof te zijn om niets te willen horen.
Ik ben nog niet ontslagen door je accurate leugens
de woorden die je met je boog schiet
naar mijn rubberen hart
woorden! woorden die een geslacht hebben
die zomaar weggaan in de wind
ik weet niet of ze al dan niet met elkaar vrijen...

Je bent een wonde die nooit gestreeld wordt
mijn wonde die niet wordt geheeld
wonden worden alleen maar vergeten

de afstand tussen ons is meer
dan alle zebrapaden samen
dat is maar genoeg om te beseffen dat ik je nooit
dat ik je nooit