Boompje klimmen
Boompje klimmen
Wiegend in de stoel langs het raam
Kijk ik over het herfstachtige landschap
Toch zijn er dwalende gedachten
En dans ik weer met mijn ouders aan de hand
Met het wollige mutsje op het bolletje
Zo heerlijk warmpjes ingepakt
Met het hele gezin zijn we op weg naar het bosje
Het liefste op de zondagmiddag als dat kan
Het jasje wordt nog eens goed dichtgebonden
‘Wees voorzichtig he’, riepen mijn ouders er nog achter aan
Een dikke grote eik vol ijver lonkte
Haar zag ik al vragend in het midden staan
Met moedig klauterwerk, zwaaien en verder gaan
Klimt de kleine poppedein langzaamaan vooruit
Hopelijk prikt de top niet in mijn zondagse jasje
Anders hang ik en kom ik er vast nooit meer uit
Het leven is net zoals het boompje klimmen
De groei heeft ’t opkrabbelen in al haar levenslessen gegrift
Ieder jaar stuit je wel weer op een probleempje
Maar net zoals het kleine grutje
Klim je er toch telkens later weer wat sterker uit
__ // __
© Persoonlijke woorden geschreven door Madeleine Oppelaar. 29 September 2017. Tijd close: 15:08 uur. Gelieve niet kopiëren zonder de schriftelijke toezegging van de auteur. Hiervoor dank!
Ingezonden door
Geplaatst op
29-09-2017
Over dit gedicht
Het leven is net zoals het boompje klimmen.
Geef uw waardering
Op basis van 23 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BoompjeklimmenReacties op ‘Boompje klimmen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!