Zonder franjes

bijna fluisterend
hoorde ik zacht
stilte spreken

een vreemde stem
die ik toch ergens
uit verleden kende

hij intoneerde
met bekende klank
dat schiep een band

ik voelde hoe
hij mijn herinneringen
vluchtig passeerde

probeerde de echte
waarheden zonder
franjes te etaleren

ik wist het
zwarte gat dat ik
altijd verborgen had

omdat ik de diepte
niet kon bereiken
zonder zelf te bezwijken

zijn woorden werden
spoken die ik gelukkig
dit keer niet heb gesproken


wil melker
02/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl