Over duizend sporen
vluchtig dwarrelt zand
over duizend sporen
geselt palmen waaronder
psalmen ooit zijn geboren
een geitenhoeder lacht
als hij de kudde drijft
grijnst als wind de hoofddoek
van een schone verwaait
een vredig dorpsdecor
waarin tijd de ogen
langzaam heeft gesloten
voor vernieuwing buiten
pas avonds als
ouderen de luiken sluiten
verheft weerstand zijn stem
vloeit drank om onvrede te uiten
nog gaan zij
zich niet te buiten aan
gevaarlijke opstandigheid
blijven alle ruiten heel
maar het zaad
is al ontkiemd en ooit zal
morgen openen door
zwarte bloemen te laten zien
wil melker
02/12/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
02-12-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Maatschappij Platteland StedenReacties op ‘Over duizend sporen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!