vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Lachen zegt niks
Door de pillen verdoofd, tegen het gevecht in mijn hoofd,
zodat ik mij nu of straks niet van het leven beroof.
Moet ik lachen op mijn werk terwijl het lachen niet meer echt is,
slechts een bijwerking die bij mij werkt maar zegt niks.
En valt de fucking sneeuw uit de lucht terwijl ik wens dat ik daar val,
plat op de grond, vanaf de flat van waar ik springen zal.
En hoop ik dat deze gedachten weer snel vertrekken terug naar de kist waarin ze huizen, zal ik daar op moeten wachten,
om de kist weer te kunnen sluiten en op slot, zodat ik weer echt kan lachen
Reacties op ‘Lachen zegt niks’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!