Het getij.

Vervloek de zee, zij neemt alles mee.
Ondanks haar hebzucht,
blijf ik haar bezoeken en bewonderen.
De zee brengt soms hoop,
maar neemt het meestal al mijn hoop mee.
In haar schoonheid,
schuilt ook meteen haar gevaar.
Wanneer ik betoverd ben,
ramt zij op mijn dijken in en vernield alles wat ik lief heb.
Toch verschil jij met de zee,
haar kan ik vergeten en meteen vergeven.
Terwijl ik door jou,
door jou blijf ik bloeden van binnen.