vorige gedicht
vorige gedicht
Stilte (1)
Het is stil de stoel blijft leeg
In een ruimte waar jij altijd was
Het is stil de herinnering blijft
En staar naar buiten
Vanachter het glas
Het is stil kaarsjes branden
Maar voel je zo dichtbij
Het is stil maar helaas
Er is niet langer
Een jou en mij
Reacties op ‘Stilte (1)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!