Jazz life, winternacht

In de nacht
als engelen dansen
gouden draden breekbaar
klinkt ergens een trompet
en zacht een saxofoon
de klarinet de xylofoon
met zijn allen
dringen zij zich
door de ijle winterse lucht
over slapende dorpen
over sluimerende steden

In de nacht
als engelen dansen
gouden draden breekbaar
gaat een tinkelende lach
voorzichtig langs de maan
om, al is het maar voor even,
op te tillen
langer zal niet gaan
tenslotte groeien bloemen beneden
komen de harten daar samen
over slapende dorpen
over sluimerende steden

deze nacht
als engelen dansen
gouden draden breekbaar
stijgen de klachten op
zij voegen zich
bij eeuwenoude kameraden honger
en hartstocht zijn geel
dan is het donker stilaan verdwenen
verwarmt de troostende mist langzaam
de ontwakende dorpen
de bewegende steden.