vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zong bevroren tranen
ik draag blauw
een kind van
wind water en ijs
uit conceptie van
een koude vorst en
de warme moederborst
wij lijnden niet
in diepgaande affectie
contrasteerden levensgroot
de verschillen die
wij maakten overbrugden
onze generatiekloof
nooit heb ik
echt warm gezorgd
wist haar kille levenslied
zij zong bevroren tranen
in het helderst blauw van
ik bemin je maar nu niet
wil melker
24/01/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Zong bevroren tranen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!