vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De Droom
Uit 'Het absurdistisch universum'
Ik liep achter een te hoge muur
ik hoorde er niets ik zag er niets
overheen maar wist dat ik daar liep
mijn spiegelbeeld in diep zwijgen
hij leed achter de stenen wand
hij zei er iets hij wenkte er iets
hierheen maar wist dat hij daar leed
mijn evenbeeld in hoog roepen
wij zijn samen bij de poort gekomen
wij zagen elkaar langzaam gaan vervagen
in een wolk van als voorbije dromen
alleen bleef de liefde die wij zagen.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
05-03-2018
Over dit gedicht
'Ach, laat ook maar', zei de oude man en de zon ging vanzelf onder.
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel Lubormyrmelniyk MelancholieReacties op ‘De Droom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!