vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schaduw lachte
ik zwaaide
tussen donker en licht
schaduw lachte
bewoog
gelijk mijn arm
weg uit zicht
stapelde
zwart van vele
nachten waken
waar wit in
steeds bewogen
worden niet kon slapen
ben ik de
regisseur van dit
naamloos horrorleven
of zijn actie en
reactie splinters van
een fragmenterend geven
wil melker
19/03/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Schaduw lachte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!