Droomgeheimen

Slechts stilte is herkenbaar
in ’t wezen van de nacht
vergeten in niets dan leegte
geluidloos in droomgeheimen
tussen regels blind geschreven

standbeeld van armoede
vergeten jeugdmigraine
notitie in een jongensboek
geknoopt in snotversleten zakdoek
bewegingloos in droomgeheimen
tussen dode muren laten leven

je danst herinneringen weg
nu je sjanst met de plotschaduw
creatuur van eigen spiegelbeeld
in toekomstvisie van een zonderling

je ademt dromen van maandag
maar ook van dinsdag, woensdag
donderdag, vrijdag, zaterdag

weken zijn voorbij gegaan
in levendige memoires

altijd een voetstap van jouw ziel gebleven
een natte afdruk op het verlaten strand
verwijderd in dezelfde stilte
van geluidloze eenzaamheid
waarmee dit gedicht alleen begon
vrijwel woordloos in een ochtendgloren

alle geheimen uit een droom geboren.