Het spoor

Het spoor.

Het touw om mijn polsen wordt strakker getrokken
door een onbekende kracht
Terwijl ik op het spoor lig
waar de trein al jarenlang niet meer langsdenderd
word ik steeds strakker vastgebonden
de stoom van de trein blijkt een wolk te zijn
die meer dan 3 kilometer boven mijn hoofd zweeft
geen gevaar
maar toch voel ik de touwen snijden
en telkens als ze op de ene plek losser gaan
worden ze op een andere plek strakker gewikkeld
mensen lopen voorbij en praten met me
ik praat terug er is immers
niks aan de hand
want voor de mensen sta ik gewoon aan de andere kant van het spoor
te fluiten, te lachen
en dat is ook wat ik doe
alleen mijn binnenkant niet